Seneca

Seneca was geboren in in Spanje. Later verhuisde hij naar Rome, maar hij werd door de keizer verbannen naar Corsica. Deze periode duurde van het jaar 41 tot 48, toen mocht hij terug naar Rome om de kleine keizer Nero op te voeden. Toen de keizer uiteindelijk volwassen was, had Seneca geen invloed meer op hem. Keizer Nero dwong hem tot zelfmoord, omdat hij Seneca verdacht van een complot tegen de keizer. Seneca overleed toen hij 69 was omdat hij de gifbeker leegdronk. Dit werd gezien als een eervolle dood, en Socrates was ook zo overleden. En aangezien Socrates ook een grote denker was was het eervol.

Seneca was een volger van de stoïcijnse filosofie. De stoïcijnen geloofden dat het de dood gelijk stond aan de natuur. Je moest de dood accepteren en emoties waren nutteloos verzet. Apatheia is de bevrijding van alle emoties.

Seneca vond dat je om moest gaan met bijvoorbeeld slaven op de manier hoe je zelf zou willen dat iemand je zou behandelen. Hij zei dat als je geen slaaf was, je toch een slaaf kon zijn van jouw ambities, lusten en angsten. Als de natuur ons dood bepaalde, kon iedereen een slaaf zijn, en is er dus geen reden om je beter te voelen dan slaven.

Seneca schreef ook brieven naar zijn vriend Lucilius, in deze brieven vertelde hij over zijn denkbeelden en over de dood. Hij vond dat het belangrijk was om te ‘leren hoe je moest sterven’. Hier bedoelde hij mee dat je niet bang moest zijn om te sterven. Het heeft geen nut om angst en gezag te hebben voor de dood, omdat iedereen ooit dood gaat. Hij vond dat je je moest voorbereiden op de dood, omdat je niet per se dood ging door ouderdom, de dood kon je eigenlijk altijd verwachten.